Μιχάλης Πιτένης
| Μιχάλης Πιτένης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Μιχάλης Πιτένης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1962 Κοζάνη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος συγγραφέας |
Ο Μιχάλης Πιτένης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1962 στην Κοζάνη, όπου και διαμένει μέχρι σήμερα. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ. Ασκεί το επάγγελμα του δημοσιογράφου εδώ και πολλά χρόνια[1] και έχει εργαστεί σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, σε εφημερίδες και σε γραφεία τύπου. Έχει εκδώσει δύο συλλογές διηγημάτων και έξη μυθιστορήματα, ενώ συμμετείχε και στην συγγραφή έξη συλλογικών έργων.
Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων[2]. Θεατρικά του έργα έχουν ανέβει από διάφορους θιάσους και ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ[3]. Επίσης, το 2000 συμμετείχε ως σεναριογράφος στη σειρά του Mega «Πέστο ψέματα».
Συγγραφικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1995 έγραψε την πρώτη του συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Τα κουβάρια της σιωπής», το οποίο και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Κοντέος. Τρία χρόνια αργότερα, το 1998 ο Μιχάλης Πιτένης εξέδωσε τη δεύτερη συλλογή διηγημάτων του, με τίτλο «Μην ενοχλείτε τον Πρίγκιπα», από τις εκδόσεις Ζήτρος. Ακολούθησε το 2002 από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, η έκδοση του πρώτου του μυθιστορήματος που τιτλοφορείται ως «Τα υγρά ίχνη της μνήμης». Το 2006 εξέδωσε το μυθιστόρημα με τίτλο «Οι κόρες της Αφροδίτης» (εκδόσεις Μεταίχμιο), το 2010 εξέδωσε το βιβλίο «Η προφητεία του Μότσαρτ» (εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες) και το 2013 το επίσης μυθιστόρημα «Η απόγονος» (εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες). Το 2019 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του με τίτλο «Μετέωρη γυναίκα» (εκδόσεις Διάπλαση), ενώ το τελευταίο του έργο είναι το μυθιστόρημα «Γιαλάν Ντουνιάς» (εκδόσεις ΓΡΑΦΗΜΑ), 2022.
Συμμετείχε στα συλλογικά έργα "Συνάντηση", (έκδοση του Ινστιτούτου Βιβλίου και Ανάγνωσης Κοζάνης), 1997, "Στο τέλος μου είναι η αρχή μου...", (εκδόσεις ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ), 2020, "Μετά την Πανδημία : Ανθολόγιο ποιημάτων και πεζών κειμένων των μελών της ΕΛΘ", (εκδόσεις Μπαρμπουνάκη), 2021, "Πόλη και Χρόνος" (εκδόσεις ΡΩΜΗ), 2021, "Βία κατά των γυναικών", (εκδόσεις ΡΩΜΗ), 2022, "Πόλεμος πατήρ πάντων", (έκδοση της ΕΛΘ), 2023. [4].
Παρά τις διαφορές των βιβλίων του, κοινή συνισταμένη όλων αποτελεί ο πρωταγωνιστικός ρόλος των γυναικών. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο συγγραφέας σε συνέντευξη του, οι γυναίκες, σε κάθε τους πτυχή της προσωπικότητας τους, αποτελούν πηγή έμπνευσης για τον ίδιο. Για τον Μιχάλη Πιτένη, η γυναίκα αποτελεί έναν δυναμικό άνθρωπο που στηρίζει τους άνδρες και καθορίζει τη ζωή τους[5].
Άλλες πληροφορίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μιχάλης Πιτένης συγγράφει κριτικές βιβλίων στo ηλεκτρονικό περιοδικό bookpress.gr Αρχειοθετήθηκε 2021-06-05 στο Wayback Machine. ενώ κριτικές του αλλά και άρθρα του ποικίλου περιεχομένου δημοσιεύονται σε διάφορα ηλεκτρονικά περιοδικά και ενημερωτικές ιστοσελίδες. Παράλληλα, διατηρεί το δικό του blog.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου / Σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς». www.ekebi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Μιχάλης Πιτένης -». Εκδόσεις Διάπλαση. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Μιχάλης Πιτένης». iporta.gr. 1 Ιουλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Πιτένης Μιχάλης: Βιογραφικό Μιχάλη Πιτένη». Πιτένης Μιχάλης. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2021.
- ↑ Φεβρουαρίου, Ανώνυμος-13· Απάντηση, 2020 at 15:35 Συγχαρητήρια για το υπέροχο βιβλίο Μιχάλη!. «Μιχάλης Πιτένης: "Ο συγγραφέας των γυναικών …" – Συνέντευξη στη σπουδάστρια δημοσιογραφίας Ξανθοπούλου Αργυρώ». Καθημερινή ενημέρωση για την Kοζάνη από το 2001 — Κοζανη Κοζάνης Κοζανη kozani kozanh kozanhs KOZANI Πτολεμαίδα ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ Eordaia Εορδαία. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2021.